آنفولانزا و دیابت؛ خطراتی که تهدید کننده است
تاریخ انتشار: ۲۷ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۲۲۳۴۰۲
خطر سرماخوردگی و آنفولانزا در دیابتی ها چه عواملی باعث میشود دیابت در فصل شیوع آنفلوآنزا به یک تهدید جدی تبدیل شود؟ در صورت ابتلا به بیماری آنفلوآنزا چه باید کرد؟ وجود چه علائمی نشان دهنده نیاز به مراقبت بیشتر است؟ خطر سرماخوردگی و آنفولانزا در دیابتی ها
به گزارش اقتصاد آنلاین، دیابت بیماری است که یکی از مشخصه های آن سطح نامنظم قند خون است و میتواند باعث التهاب و تضعیف سیستم ایمنی شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
علاوه بر این، هنگام ابتلا به چنین عفونتهایی، متعادل نگه داشتن سطح قند خون نیز میتواند مشکل ساز باشد. بنابراین، مقابله با عفونت در ابتدای شروع بیماری، انجام مراقبتهای اولیه همچنین نحوه مدیریت عفونت و جلوگیری از خطر شدت گرفتن آن مهم است.
چه عواملی باعث میشود دیابت در فصل شیوع آنفلوآنزا به یک تهدید جدی تبدیل شود؟در حالیکه آنفلوآنزا و دیگر بیماری های ویروسی می توانند با عوارض سنگین و جدی همراه باشند، وقتی فرد به بیماری دیابت دچار باشد با پیامدهای جدیتری مواجه خواهد بود؛ زیرا این یک بیماری مزمن است که عملکرد سیستم ایمنی را تهدید کرده و نفوذ عوامل بیماریزا را آسانتر میکند.
هنگامیکه بدن به ویروس مبتلا میشود، گلوکز بیشتری تولید شده تا بدن انرژی مورد نیاز خود را تامین کند. هرچند، ویروس آنفلوآنزا باعث آزاد شدن کورتیزول میشود که می تواند اثربخشی انسولین را کاهش داده و میزان قند خون را مختل کند. این عوامل همچنین میتواند خطر ناپایداری میزان قند خون و عوارض ناشی از آن را افزایش دهد. در واقع گفته میشود مبتلایان به دیابت بیشتر در معرض ابتلا به آنفلوآنزا هستند و آنان 30 درصد بیشتر از افراد غیر دیابتی مبتلا به آنفلوآنزا در بیمارستان بستری میشوند.
در صورت ابتلا به بیماری آنفلوآنزا چه باید کرد؟ابتلا به تب ویروسی یا بیماری شبیه به آنفلوآنزا در مبتلایان به دیابت میتواند نگران کننده باشد و نیاز به مراقبت و مدیریت مناسب دارد. از آنجا که دیابت بیماری مزمن است، فرد مبتلا باید در مراقبت از خود بسیار کوشا باشد و اقدامات بیشتری را برای کنترل علائم آنفلوآنزا و همچنین سطح قند خون انجام دهد.
به طور خاص، ویروس آنفلوآنزا می تواند باعث ایجاد استرس در بدن شود، غذا خوردن را سخت کند، با احساس خستگی در فرد همراه باشد و همچنین به از دست دادن آب بدن منجر میشود که همه اینها میتواند سطح گلوکز را مختل کند. بنابراین، یکی از مواردی که مبتلایان به دیابت هنگام ابتلا به ویروس آنفلوآنزا باید در نظر داشته باشند این است که هر چهار ساعت یکبار سطح قند خون را کنترل و عادات غذایی مناسب را حفظ کنند.
نوشیدن مقدار زیادی مایعات -ترجیحا نوشیدنیهایی که سطح گلوکز را افزایش نمیدهند - نیز بسیار مهم است زیرا مصرف قند زیاد می تواند باعث تکرر ادرار شده و منجر به کم آبی شود.
وجود چه علائمی نشان دهنده نیاز به مراقبت بیشتر است؟هنگام ابتلا به آنفلوآنزا توجه به وضعیت علائمی که در ادامه به آنها اشاره میشود، ضروری است:
-تکرر ادرار
-خشکی دهان، بیاشتهایی
-احساس گیجی و منگی
-درد شکمی، حالت تهوع
-کاهش وزن
-کاهش سطح هوشیاری و تب بالا
- بالا رفتن سطح قند خون
از مصرف چه داروهایی باید اجتناب کرد؟
به گزارش ایسنا به نقل از روزنامه تایمزآو ایندیا، در حالیکه اکثر داروها (همچنین داروهای رایج تثبیت کننده قند خون) باید تنها پس از مشورت با پزشک مصرف شوند، گفته می شود که برخی از داروهای رایج بدون نسخه از جمله ضد احتقانها، شربتهای سرفه ممکن است به طور موقت بر سطح قند خون تاثیر بگذارند، از این رو ممکن است نیاز باشد تا جایگزین شود.
منبع: ایسنا
منبع: اقتصاد آنلاین
کلیدواژه: دیابت آنفولانزا سطح قند خون
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۲۲۳۴۰۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
معمای عجیب: این ۵۰۰ نفر از بیماری قلبی و دیابت در امانند
افراد مبتلا به سندرم لارون، ریسک پائینی برای ابتلا به بیماریهای قلبی و اختلالات مرتبط با افزایش سن دارند و دانشمندان در همین نکته به دنبال درمانهای جدیدی هستند.
به گزارش خبرآنلاین، گونه نادری از کوتاهقامتی به نام سندروم لارون که در سراسر دنیا تنها ۴۰۰ تا ۵۰۰ نفر به آن مبتلا هستند، توجه دانشمندانی را که در حوزه پیری و بیماریهای متابولیک مشغول بررسی هستند، به خود جلب کرده است.
جالب اینجاست که در مجموعهای از مطالعات، این بیماری با تعداد قابلتوجهی از اثرات مثبت سلامتی، مثل محافظت در برابر دیابت، سرطان و زوال شناختی مرتبط به نظر میرسد و موشهایی با شرایط مشابه حدود ۴۰ درصد بیشتر از حیوانات کنترل عمر میکنند.
بیماران سندروم لارون از بیماری قلبی در امانندگرچه هنوز مشخص نیست که آیا افراد مبتلا به سندرم لارون (کمبود گیرنده هورمون رشد)، بهطور متوسط بیشتر از افراد معمولی عمر میکنند یا خیر، اما نتیجه بررسی منتشره در Med حکایت از آن دارد که احتمالاً خطر کمتری در ابتلا به بیماریهای قلبی عروقی، مبتلایان به این سندروم را تهدید میکند. مبتلایان به این سندروم، فشارخون پایینتری دارند و تجمع چربی در شریانهایشان کمتر است و دیواره شریان کاروتید آنها نسبت به افرادی که به این سندروم مبتلا نیستند، ضخامت کمتری دارد.
والتر لونگو، زیستپیریشناس دانشگاه کالیفرنیای جنوبی و یکی از نویسندگان این مقاله دراینباره توضیح داده: «این مطالعه عملاً این آخرین قطعه گمشدهای بود که نشان میدهد که بیماران مبتلا به این سندروم، از همه بیماریهای اصلی مرتبط با سن در امان هستند و از همین رو جزئیات مطالعه درباره این سندروم، ممکن است در تولید داروها یا رژیمهای غذایی با اثرات محافظتی مورداستفاده قرار بگیرد».
از اکوادور تا سراسر جهان«خایمه گوارا آگیره»، متخصص غدد دانشگاه سانفرانسیسکو در پایتخت اکوادور و یکی از نویسندگان این مقاله دراینباره گفته: «در این مطالعه ۲۴ فرد مبتلا به سندرم لارون و ۲۷ نفر از بستگان آنها مورد بررسی قرار گرفتند که همگی در اکوادور زندگی میکنند.» اکوادور کشوری است که یکسوم افراد مبتلا به این بیماری در آن زندگی میکنند.
او از زمانی که گروهی از افراد مبتلا به این بیماری را در روستاهای دورافتاده در کوههای آند شناسایی کرد، بیش از ۳۰ سال است که آنها را زیر نظر دارد.
افراد مبتلا به سندرم لارون، دارای کمبود گیرنده هورمون رشد هستند و ازاینرو، بدنشان نمیتواند به صورتی درست و صحیح از این هورمون بهره ببرد. البته سطح هورمون رشد در بدن آنها طبیعی یا حتی بالاست، ولی سطح فاکتور رشد شبه انسولین-۱ (IGF-۱) (که به هورمون رشد در راستای تقویت رشد استخوانها و بافتها کمک میکند) در بدنشان پائین است.
طبق گفته لونگو، از آنجایی که پایین بودن سطح IGF-۱ با خطر بیشتر بیماریهای قلبی عروقی مرتبط است، بسیاری بر این باورند که افراد مبتلا به سندرم لارون احتمالاً با مشکلات قلبی و عروقی زیادی روبهرو هستند. تحقیقات پیشین که توسط همین گروه انجام شده بود، حکایت از آن داشت که افراد مبتلا به سندروم لارون، آمار مرگومیر مشابهی بر اثر بیماریهای قلبی دارند و بعد از تحقیقات گوارا آگیره درباره برخی مرگهای ناشی از حملات قلبی، او متوجه تناقضهای متعددی شد. خود او در اینباره گفته: «مردم در آن شهرهای کوچک، گاهی هر مرگی را بدون هیچ توضیحی به انفارکتوس میوکارد نسبت میدهند و این سادهترین کار است.»
مجموعهای از آزمایشهای بعدی نشان داد که افراد مبتلا به سندرم لارون در مقایسه با بستگانشان که این بیماری را نداشتند، ریسک ابتلا به بیماریهای قلبی عروقی معمولی یا کمتری داشتند.
راوی ساواریرایان، ژنتیک بالینی و محقق مؤسسه تحقیقاتی کودکان مرداک در ملبورن گفته: «اینها نتایج مقدماتی بررسی در تعداد بسیار کمی از افراد است که جالب به نظر میرسند. من فکر میکنم که این بررسیها باید در گروههای بسیار بزرگتری تکرار شوند.»
شرایط مشابه در بیماران آکندروپلازیساواریرایان و همکارانش نتایج مشابهی را در بیماران مبتلا به نوع دیگری از کوتاهقامتی به نام آکندروپلازی یافتند. او در این رابطه توضیح داد: «وقتی به این مقاله نگاه کردم، شباهتهای زیادی بین این دو دیدم و این برایم واقعاً جالب بود.»
مانوئل آگویار-اولیویرا، متخصص غدد در دانشگاه فدرال سرگیپ در برزیل، که در حال بررسی جهش نادر دیگری که باعث کوتاهی قد میشود است، اثرات محافظتی قلبی عروقی مشابهی را در بین بیش از گروهی از افراد که بیش از ۳۰ سال آنها را زیر نظر داشته، مشاهده کرده و دراینباره گفته: «دادهها بسیار شبیه به هم هستند.»
محققان از این احتمال که افراد مبتلا به سندرم لارون ممکن است بیشتر از حد متوسط عمر کنند، شگفتزده شدهاند. تابه امروز هیچ یک از این محققان، نشانهای در این رابطه نیافتهاند، اما امیدوارند که در مقایسه افراد مبتلا به این سندروم با خواهرها و برادرهای سالمشان، نشانهای برای طول عمر بیابند. آگیره دراینباره گفته: «در تلاش برای به دست آوردن بودجه برای انجام این مطالعات هستم.»
الهامبخشی برای ساخت داروهاهایم ورنر، متخصص ژنتیک که درباره اثرات محافظتی سندرم لارون در برابر سرطان مطالعه میکند، به این نکته اشاره کرده که تلاشهای کنونی در مسیر کمک به شناسایی ژنها و مسیرهایی که ممکن است در برابر بیماریهای قلبی عروقی محافظت کنند، مهم خواهد بود: «تشخیص این ژنها برای مداخلات تغذیهای یا دارویی در آینده اهمیت زیادی دارد.»
لونگو امیدوار است که نتایج اخیر بتواند در توسعه استراتژیهای جدیدی در راستای جلوگیری از بیماریهای قلبی عروقی در افراد بدون این عارضه باشد، مفید و مؤثر باشد. شاید یک داروی خوراکی برای کاهش سطح IGF-۱ با هدف قرار دادن گیرنده هورمون رشد، راهکار مناسبی باشد. او در این رابطه گفت: «فقط باید متوجه شویم که چگونه میتوان این کار را با خیال راحت انجام داد تا اوضاع را بدتر نکنیم.»
آگیر اولیورا البته تمایل چندانی به مسدود کردن هورمونها برای تقلید از اثرات مثبت در افراد غیر مبتلا ندارد و معتقد است که این نوع مداخله ممکن است ریسکی و خطرناک باشد.
محققان در عینحال قصد دارند تا به مبتلایان به سندروم لارون کمک کنند. لونگو و گوارا آگیره از شرکتهای داروسازی و دولت اکوادور خواستهاند تابه منظور بهبود روند رشد کودکان و نوجوانان مبتلا به این سندروم، IGF-۱ را برای آنها تهیه و فراهم کنند. چرا که برخی تحقیقات حکایت از آن دارد که این فاکتور ممکن است برای افراد مبتلا به کوتاهقامتی مؤثر باشد.
محققان همچنین با آغاز آزمایش یک رویکرد غذایی، امیدوارند تا رشد کودکان مبتلا به این سندرم را بهبود بخشد. گوارا آگیره به صورت رایگان به این گروه مراقبتهای پزشکی ارائه میکند. خود او در اینباره گفته: «آنها هنوز هم هر هفته با یک مشکل جدید به سراغم میآیند و خوشبختانه، تعداد آنها زیاد نیست.»